Notes sans Portee [1997]

Situationniste Blog

Vaneigem, Raoul and Roure, Roland. Notes sans Portee. Bruxelles: La Pierre d’Alun, April 1997. 73 p.; ill.; 16 x 23 cm.; cream wrappers with text in black. In sheets.

For the thirtieth title in its «Pierre d’Alun» series, the small Belgian publishing house brings together former Situationist Raoul Vaneigem (Belgian, 1934-) and French artist Roland Roure (French, 1940-) for a celebration of pleasure.

Since «Le Livres des Plaisirs», Vaneigem has indeed made hedonism his trademark: human beings should seek out pleasure, even though modern society does everything in its power to deny it to them. The first sentence sets the tone: «Le desir est semblable a l’enfant. Sa naissance est l’acte de vie par excellence. Cependant, tout est aussitot mis en oeuvre pour empecher son envol, lui rogner les ailes et le trainer vers la mort comme si elle etait son destin ineluctable» (p.9).

600 numbered copies, including 50 signed an numbered by the artists…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 14 επιπλέον λέξεις

Tiananmen — The View from the Communist Party

Iconic Photos

This is the time of year when this blog remembers the massacres at Tiananmen Square. Somebody has to. But this year, we change our tactics a bit and will recount how the Communist Party also used power of images to shape the narrative of Tiananmen.

Busy was the Chinese Communist Party in the first few days after it brutally suppressed pro-democracy demonstrators on June 4, 1989. As bloodstained cobblestones were replaced out of Tiananmen, the government stuck to an official line: a violent “counterrevolutionary turmoil” had been staged by civilians, who attacked the government institutions and soldiers.

Central to this narrative was a series of horrifying photos, which were gruesomely reproduced all over state media outlets; charred corpse of Cui Guozheng, a soldier who was stabbed to death on a pedestrian bridge and subsequently lynched from it (reproduced above), is perhaps the tamest of these photos.

Still more vivid…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 386 επιπλέον λέξεις

Ο Νίκος Τζένος (1956-2015) για την ανθεκτικότητα του ελληνικού αντισημιτισμού

Against antisemitism - Ενάντια στον αντισημιτισμό

Το περασμένο Σάββατο απεβίωσε ο Νίκος Τζένος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές του 2014. Είχε διατελέσει Αντιδήμαρχος στο δήμο Καλαβρύτων και πρόεδρος στην Δημοτική επιχείρηση πολιτιστικής ανάπτυξης. Ήταν ενεργός και μάχιμος σε ζητήματα μειονοτήτων, μεταναστών και προσφύγων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικού αποκλεισμού. Συνεργάστηκε επίσης με διάφορες οργανώσεις, κυρίως με το «Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι». Στο πλαίσιο αυτό υπερασπίστηκε ως δικηγόρος τα μέλη της οργάνωσης «Αντιναζιστική πρωτοβουλία» στις διώξεις τους από το γνωστό φιλοναζιστή Κώστα Πλεύρη.

Αξίζει να (ξανα)διαβάσετε παρακάτω μια αναδρομή του Νίκου Τζένου στον ελληνικό αντισημιτισμό που καταλήγει σε οξυδερκέστατες επισημάνσεις για την υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ισραηλοπαλαιστινιακή διαμάχη.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ – ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Καλάβρυτα, Απρίλιος 2010
Του Νίκου Τζένου

Πρώτη δημοσίευση: sitemaker.gr / Αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν

Ο Κορνήλιος  Καστοριάδης παρουσίασε το  1987 στο Παρίσι  ένα κείμενο με θέμα «σκέψεις πάνω στο…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 3.666 επιπλέον λέξεις

Ο Μάης του 1968 είχε κι αυτός τους δικούς του αγανακτισμένους μαλάκες: Τους σταλινικούς!

Πολλοί στην Ελλάδα εξεπλάγησαν από τις κρεμάλες που κράδαιναν στην πλατεία Συντάγματος οι «αγανακτισμένοι» φασίστες και άλλοι αριστεροί μικροαστοί από το 2011 και μετά.

Όμως, οι πρώτοι διεθνώς που πρότειναν τις κρεμάλες στις πολιτικές διαδηλώσεις δεν ήταν οι χιτλερικοί φασίστες αλλά οι σταλινικοί.

Sieg Heil! (Ζήτω η Νίκη!) δεν λένε μόνο οι χιτλερικοί φασίστες αλλά και οι σταλινικοί (¡Hasta la Victoria siempre!)

 *

Προσέξτε τη γραφικότητα και τη μαλακία των διαδηλωτών της CGT (Σε-Ζε-Τέ): Υποστήριξη της κοινωνικής ασφάλισης, αυξήσεις μισθών, λαϊκή εξουσία, πιτσιρίκια με πλακάτ και σημαίες, δηλαδή ένα ΠΑΜΕ α λα γαλλικά!!!

 *

Επίσης, διαβάστε: Georges Séguy, Accords de Grenelle